Cute News

ကျမတို့အိမ်ကို ဦးထွတ်ခေါင် လာလည်ပါတယ်။ ကျမတို့အိမ်မှာက ကျမရယ်၊ ကျမယောက်ျားရယ်၊ သားရယ်နေကြတာပါ။ ဦးထွတ်ခေါင်က ကျမယောက်ျား အဖေရဲ့ညီပါ။ ရုံးရက်ရှည်ပိတ်လို့ လာလည်တာပါ။ ဦးထွတ်က အသက်၅၀ကျော် ဝန်းကျင်လောက်ရှိပါပြီ။ လူကြီးကတော့ ခန့်ခန့်ညားညားကြီးပါရှင်။ အိမ်ထောင်က သုံးဆက်ရှိပြီး လက်ရှိမန်းမ ဆုံးပါးသွားလို့ တကိုယ်တည်းသမားဖြစ်နေပါတယ်။ ရည်မွန်တာရယ်၊ အပြောချို အပြောကောင်းတာရယ် ကြောင့် မိန်းကလေးတွေက ဦးထွတ်ကို

ကျမကဒေါ်ဖြူဖြူလွှင်ပါ။ ကျမအသက်၃၈နှစ်ရှိပါပြီ၊ ဒါပေမယ့် အရွယ်တင်ပါတယ်၊ အသက်ရလာပေမယ့် ဝလာတာ့မရှိဘူး၊ ကျမမှာ သမီးလေးတစ်ယောက် ရှိပါတယ်၊၊ သမီးလေးနာမည်က ဖြူဖွေးလို့ သူ့အဖေမှည့်ထားခဲ့တယ်။ သူ့အဖေတော့ မရှိတော့ပါဘူး၊ ကျမက နယ်ကပြောင်းလာတာပါ။ တောင်ဒဂုံမှာ နေပါတယ်၊ သမီးအဖေရှိကတည်းက ရဝတကိုပြောပြီး မြေကွက်လပ်မှာ အိမ်လေးဆောက်ပြီး ခြံလေးစိုက်ထားတာပါ၊၊ အိမ်လေးက ဆယ်ပေပတ်လည်လောက်နှင့် မီးဖိုခန်းအတွက် အဖီသေးသေးလေးဆွဲထားပါတယ်။နောက်တော့ သမီးအဖေဆုံးသွားတဲ့အခါ

ခေးချစ်သော ဦး – နွေးထွေးလှတဲ့ သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရတဲ့အချိန်ဆိုတာ ကမ္ဘာပေါ်က အရာရာတိုင်းကို မေ့နေချိန်ပေါ့။ နုအိထွေးနေသော နှုတ်ခမ်းလေးကိုသာ အဆက်မပျက် တတ်မက်နေမိတဲ့အချိန် ကျွန်တော် နောက်ဆုတ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ….. “ကို… ဘာလို့လဲ လူလာနေလို့လား” “ဟင်…. အော် ဟုတ်တယ်ချစ်ရဲ့ ကိုလူသံကြားလားလို့” “ကိုကလဲကွာ ဒီကိုလာတဲ့လူတိုင်းက အတွဲတွေပဲဟာ ဂရုစိုက်မနေနဲ့” “ဟုတ်ပါပြီကွာ……ကဲလာ”

အသက်ကလေး ငယ်ငယ် – “ အကြော် ပူပူနွေးနွေး လေးတွေနော်…” လမ်းပေါ်လျှောက်လာသော လမ်းသွားလမ်းလာ မိန်းမကြီးနှစ်ယောက် ရှေ့မှဖြတ်သွားတာ တွေ့၍ မသိန်းရီက အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် အကြော်အော်ရောင်းလိုက်သည်..။ မိန်းမကြီးနှစ်ယောက်က တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး ဆက်လျှောက်သွားကြသည်..။ “ သိန်းရီ…မကုန်သေးဘူးလား…ဟ..” ဆိုက်ကားပေါ် ထိုင်၍နေသော အညာသားက သိန်းရီကို မေးလိုက်ရင်း ဆိုက်ကားပေါ်မှ ဆင်း၍ ဆိုက်ကားကို

စိတ်ကူးမဲ့ ရမက်ဘုံသို့ – ၁ နှစ်၊ ၂ နှစ် ဆိုသော အချိန်ကာလသည် ကျောင်းတက် ကျောင်းဆင်းရင်းဖြင့်ပင် တစ်ရက်ပြီး တစ်ရက်၊ တစ်လပြီးတစ်လ တနှစ်ပြီးတစ်နှစ် ပြောင်းလဲ၍ လာခဲ့ရချေပြီဖြစ်၍ ယခုဆိုလျှင် မောင်မြဦးက (၁၈) နှစ်၊ မြင့်မြင့်ကြည်က (၁၆) နှစ် ကျော်ခဲ့ပေပြီ။ ဒီနှစ်ကုန်၍ စာမေးပွဲအောင်လျှင် သူတို့သည်

အချိန်ပိုင်း စေတနာရှင် – ထွန်းလွင်ရဲ့ စကားကတော့ ပြတ်သည်။ သူ့ညီမအရင်း နောက်မီးလင်းသည့်ကိစ္စကို သာမန်ကိစ္စလောက်ပဲဟု သတ်မှတ်ကာ၊ သူလည်း သူ့လမ်းသူသွား၊ ကိုယ်လည်း ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွားဆိုသလို၊ လည်သူစားတမ်း အဘိဓာန်ကို လက်ကိုင်ထားသူ ဖြစ်သည်။ မောင်မောင်ကသာ သူခိုးလူမိကိန်းဆိုက်နေသူမို့ လန့်တော့ ခပ်လန့်လန့်ပင် ဖြစ်သည်။ “ဒါနဲ့ စကားမစပ် မင်းအစ်မကောရှိလား” “ရှိတယ်။ အခုလေးတင်

တပည့်လူပျို – တစ်ရက် မာလာ facebook မှာ ဟိုဟိုဒီဒီ လျှောက်ကြည့်နေတုန်း ဘွဲ့ယူတဲ့ဓာတ်ပုံတစ်ခုမှာ သူငယ်ချင်းနဲ့ တပည့်တွေ like comment တွေအများကြီးပေးထားတာ တွေ့တယ်။ တင်တဲ့သူကလည်း public နဲ့ တင်ထားတော့ မာလာ မြင်ရတာပေါ့။ State ကျောင်းတုန်းက တပည့်ဟောင်းတစ်ယောက်ပါ။ မင်းခန့်တဲ့ သူနာမည်က။ သူတို့ ကိုးတန်းနဲ့

ကျွန်မ သားမက် – ရင်တွေတုန်ပြီး မမျှော်လင့်ဘဲဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တစ်ခုကို ပြီးခဲ့တဲ့ ညက ကျွန်မနဲ့ ကျွန်မရဲ့သားမက်တို့ နှစ်ဦးသားကြားမှာ ဖြစ်ခဲ့တာလေးကို ပြန်ပြောပြ ချင်ပါတယ်။ ကျွန်မကတော့ ယခု သားမက်ကလေး လက်ထပ်ထားတဲ့ သမီးရဲ့အမေ၊ အသက် ၄၃ နှစ်အရွယ်ရှိတဲ့ မုဆိုးမ တစ်ဦးပါ။ ကျွန်မရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က သဲနာရီပုံစံကြီး ရှိနေတာတော့

ဆရာမ၏လက်ဆောင် – လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း ၂၀ ကျော်က ဤရွာ ဤကျောင်းကို စာသင်ပေးခဲ့သည့် မြို့ကြီးသူ ဆရာမကြီးဒေါ်နုနုထွေး ယခု ဤရွာကို အလည်လာသဖြင့် တပည့်အဟောင်းတွေ တပြုံးပြုံး တရွှင်ရွှင် သွားကန်တော့ကြပါသည်။ သို့သော် ထိုအထဲ၌ တပည့်ဟောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် အောင်သိန်းက တော့ မပါဝင်ချေ။ “ဟေ့ အောင်သိန်း ။ ဆရာမကြီး

ယောက္ခမ ဒေါ်လှ – ဦးဘတုတ်ရဲ့ဇနီး ဒေါ်ဒေါ်လှမှာ ငယ်စဉ်က သူတို့ နယ်က မယ်ဘွဲ့ရထားခဲ့ဖူးသူ ဖြစ်ပြီး၊ အသက်ကလေး ရလာသော်လည်း ၊ ကိုယ်လက်လေ့ကျင့်ခန်း အမြဲလုပ်နေသဖြင့် သမီးများကပင်အားကျလောက်အောင် နုနယ်နေပေသေးသည်။ ဦးဘတုတ်က ဒေါ်ဒေါ်လှကို သူတို့ မြို့နှင့် မိုင် ၂၀ ခန့်ဝေးသော capital တိုင်းမြို့ကြီးကို သွားလည်ဖို့ ပြောနေ၏။