Category: How To

ကျွန်တော့်အဖေ နောက်အိမ်ထောင်ပြုတော့ ကျွန်တော် ရှစ်နှစ်သားလောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ကျွန်တော့်မိထွေးမှာ သမီးတစ်ယောက် ပါလာပါတယ်။ သူကလည်း ကျွန်တော်နဲ့ ရွယ်တူပါပဲ။ မေမေ့နေရာကို အစားဝင်လာတဲ့သူဖြစ်လို့ သူတို့သားအမိ နှစ်ယောက်ကို ကျွန်တော် လုံးဝကြည့်လို့ မရပါဘူး။ နည်းနည်း အရွယ်ရောက်လာတော့မှ မေမေလေးရဲ့ စေတနာတွေ၊ မေတ္တာတွေကို နားလည်လာခဲ့ပါတယ်။ ဟိုကောင်မလေး သီရိနဲ့ကတော့ တစောင်းစေးနဲ့ မျက်ချေးပေါ့။

သင်ဇာ့ ပါးစပ်ကနေ ညည်းညူသံတွေ တရစပ်ထွက်ပေါ်နေသည်။ ယောက်ျားဖြစ်သူ ကိုမင်းနှင့်လက်ထပ်ပြီးလို့ သုံးနှစ်လောက် ကြာတာတောင် ဒီလောက်ထူးကဲတဲ့ အရသာကို သင်ဇာ မခံစားဖူးသေး။ အဘိုးကြီး ဦးရဲဝင်း၏ လျှာစွမ်းက ကောင်းလှသည်။ တစ်နှစ်လောက် အိပ်ယာထဲလဲနေပြီး လွန်ခဲ့သည့် တစ်လလောက်မှ နာလန်ပြန်ထူလာသည့် ခြောက်ဆယ်ကျော် အဖိုးကြီးဆိုတာ ယုံနိုင်စရာမရှိ။ သင်ဇာ့ပေါင်ကြားက အမွှေးပြောင်အောင် ရိတ်ထားသည့် အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်း

“ကိုကိုရယ် သိပ်ချစ်တာပဲ၊ ကိုကိုနဲ့ တွေ့ချင်လှပြီ” “ကိုကိုလည်း ချစ်လေးနဲ့ တွေ့ချင်တာပဲကွာ၊ အခု မကြာခင် တွေ့ရတော့မှာပဲဟာ၊ အဲဒီ အချိန်ကျမှ တဝကြီး ချစ်မယ်နော်” အထက်ပါစကားတွေက လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လလောက်က ပြောခဲ့ကြတာ၊ အခုတော့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ရပ်ကွက်တစ်ခုက ဟော်တယ် အခန်းတစ်ခုထဲမှာ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ စောင့်နေတာက ကျွန်တော် ဂျိုးဇက်ဦး ခေါ်

ဆရာမ နှင်းနှင်း က အိမ်ထောင်သယ် ဒါပေမဲ့ သူ့ယောက်ကျား အဝေးမှာ သူက သူ့သားနဲ့နေတယ် သူ့ယောက်ကျားက တစ်လတခါတောင်ပြန်လာချင်မှ လာတာ။ ဆရာမ နှင်းနှင်း က အသက်ကသာ ကြီးတာ ကာမစိတ်ကတော့ရှိတုန်း။ ပထမတုန်းကတော့မသိပါဘူး နောက်ပိုင်းကျမှ တဖြေးဖြေး ရိပ်မိလာတာ။ ဆရာမနှင်းနှင်းကို ဘယ်လို ဂွင်ဖန်ပြီး လိုးရရင် ကောင်းမလည်းဆိုပြီးတော့ စိတ်ကူးနဲ့

ကျွန်မနာမည် ချမ်းအေး ။ မအေးချမ်းတဲ့ ဘဝကို ပြောပြချင်မိတယ်။ ကျွန်မကို မွေးပြီးပြီးချင်း အမေက မီးတွင်းထဲ ဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ အဖေက နောက်အိမ်ထောင်ထူပြီး ကျမကို မွေးစားမိဘ လက်ထဲ ထည့်ခဲ့ပြီး တမြို့တရွာကို ထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။ မွေးစားမိဘတွေက ကျောင်းထားပေးလို့ ၁၀ တန်းထိ ရောက်ခဲ့ပေမယ့် ၁၀ တန်းနှစ်မှာ မွေးစားမိဘတွေ ကားမှောက်လို့

ရန်ကုန်မှ မန္တလေးသို့ ထွက်ခွာမယ့် အမှတ်(၅) အဆန် အမြန်ညရထားကြီးရဲ့ အိပ်စင်တွဲဆီ မီချယ် အချိန်မီ ရောက်လာခဲ့တယ်။ အဝတ်အစားထည့်တဲ့ အိတ် တစ်လုံးပဲ ပါတာမို့ ရထားပြတင်းနားက ပစ္စည်းတင်စားပွဲလေးအောက်နားမှာ အိပ်ကို ကပ်ထားလိုက်တယ်။ ဖုန်းကိုဖွင့်ပြီး နာရီကြည့်လိုက်တော့ ရထားထွက်ဖို့က မိနစ်အနည်းငယ်လောက်ပဲ လိုတော့တာပါ။ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ထဲမို့ အိပ်ခန်းထဲရှိ အခြားခရီးသည်တွေဟာ မိန်းကလေးတွေပဲ ဖြစ်ပါစေလို့

ဟဲ့…ဟဲ့…လုပ်ပါဦး….ဟိုမှာ ဖိုးတာ အပေါက်ကျွံပြီ….အော်…ဒီကလေးနယ်….ရေပုံးကြီးတစ်ဖက်နဲ့ အို….” အရီးလေးရဲ့ အော်သံကြောင့် မမရီဟာ ကမန်းကတန်းပြေးလာပြီး ကျွန်တော့်ကို ဆွဲထူပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မမရီရဲ့ ပုခုံးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ လှမ်းပြီး ဆွဲဖက်ကာ အားယူပြီး ထလိုက်ပါတယ်။ မမရီကပဲ အပေါက်ထဲကျွံနေတဲ့ ကျွန်တော့် ရဲ့ ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ငုံ့ပြီး သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲထုတ်ပေးခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။ ” ဟင်….သွေးတွေ…”

ကောင်းကင်ပြာပေါ်မှာ ရောင်စုံသက်တန့်နဲ့အားအင်ကုန်ခမ်းနေတဲ့ နေရောင်ခြည်ရဲ့အလှက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပိုမို သစ်လွင်စေပါတယ်။လေညှင်း ရဲ့အေးမြတဲ့ ထိတွေ့မှုကလည်း စိတ်ကို ကြည်နူးစေတာအမှန်ပါ။သာယာအေးမြတဲ့ ညနေလေးကို ပိုပြီး ပြည့်စုံသွားစေတာကတော့ ချစ်သူရဲ့ အပြုံးလို့ပြောရမှာပဲ။ ကျွန်တော်နဲ့သူ စ တွေ့ဖြစ်တာ မွေးနေ့ပွဲ တစ်ခုမှာပေါ့။ ညမီး အလင်းရောင်အောက်မှာ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့ ထင်းနေအောင်လှပ တဲ့မိန်းကလေးကို ကျနော်မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိခဲ့တာ။သူကလည်း

တကယ်ပဲ ကိုကို နဲ့ ဆို ဆွေ အသက်တိုမယ်။ ဒေါသထွက်ရတာ” “အေးပါ ဆွေရယ်။ ဒီလို အမှတ်တရနေ့ဆိုတာ ရန်မဖြစ်ရဘူး။ လာ.. ဟိုဆိုင်လေးမှာ သွားထိုင်ရင်း ထောပတ်သီးဖျော်ရည်သောက်ကြမယ်။ ပြီးရင် ဟိုသွားမယ်” “ဟိုသွားတာက ဖြစ်ပါ့မလား ကိုကိုရယ်” ဆွေက ခေါင်းလေးငုံ့ရင်း မဝံ့မရဲ ပြောတယ်။ သူရှက်နေတာလား မသိဘူး။ ဆွေ

ဟယ်.င့ါပန်းပင်လေးတွေကုန်ပါပြီ မေမေ မေမေ.လာပါအုန်း.ဒီမှာ `ဇာလေး´ ပန်းပင်လေးတွေ ကုန်ပြီ´´ အိမ်ရှေ့ပေါ်တီအောက်မှ စီကနဲထွက်ပေါ်လာသော အသံစူးစူးလေးကြောင့် ပန်းပင်တွေကြား ငုတ်တုတ်ထိုင်၍ နှင်းဆီအိုးတွေအောက်တွင် အုတ်ခဲတွေခုနေသော မြင့်ကျော်တစ်ယောက် လှမ်း၍ကြည့်မိလိုက်သည်။ပြီးတော့ သူ့မျက်နှာက တဖြေးဖြေးပြုံးဖြီးဖြီးကြီးဖြစ်လာသည်။ “တော်တော်လှတာပဲဟင်း´´ အသက်(၁၈)နှစ်အရွယ် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ကောင်မလေးတစ်ယောက်ခုန်ဆွခုန်ဆွနှင့်စပ်မထိဖြစ်နေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် အိမ်ထဲမှအသက်လေးဆယ်အရွယ် ဖြူဖြူ၀၀အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ထွက်၍လာသည်။ “ဟဲ့ သမီး.ဘာဖြစ်နေတာလဲ´´ “ဒီမှာ မေမေ