မဆွတ်ခင်ကညွတ်ချင်နေတာလေ

စပါယ်ရေညီမလေး” “ရှင်..မမ” “ဘာလုပ်နေလဲဟေ့” “စာကျက်နေတယ်.မမ” “အေးငါအဝတ်လျှော်နေလို့.ထမင်းအိုးလေးထကြည့်ပါဦး” “ဟုတ်ကဲ့မမ” သင်းသင်းနှင့်စပါယ်ဖြူတို့ညီအမ နှင့်အဖေကြီးတို့အိမ်မှာနေရတယ်၊ ငယ်စဉ်ကတည်းကမိဘတွေမရှိကြလို့အဖိုးဖြစ်သူနှင့်လာနေတာလေ။ အခုသင်းသင်းအိမ်ထောက်ကျပြီ။ ဆယ်တန်းမအောင်လို့ညီမဖြစ်သူကို ဆယ်တန်းအောင်စေချင်လို့သာ စာကျက်ခိုင်းနေရတာ။ကျောင်းသာ ထားပေးရတယ်စီးပွားရေးကမပြည့်စုံဘူးလေ။

စပါယ်တောင်ဆယ့် ခြောက်နှစ်ဖြစ်ပြီ၊ကျမအသက်ကဆယ့်ရှစ်နှစ် ကျမကစပါယ်လောက်မလှပေမယ့်စပါယ်ထက်အသားဖြူတယ်။ ဒီအရွယ်ရောက်တော့ကျမမှာရည်းစားရှိတယ်။ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်ကကိုလူအေးလေးမောင်မောင်လေ။ရိုးသားလို့ကိုချစ်တာရှင့်။သူက လည်းလက်ထပ်မယ်ချည်းပြောနေတာ။သူလည်းအဒေါ်အိမ်မှာနေ တယ်။ကုမ္ပဏီကားမောင်းတယ်လေ။လူကဖြူနွဲ့နွဲ့နှင့်စကားပြောကယဉ်ကျေးတယ်လေ။ အဲဒါနှင့်ကျမနှင့်သူလက်ထပ်လိုက် ကြတယ်။ညီမလေးနှင့်အဖေကြီးကတခန်းကျမတို့ကတခန်းပေါ့၊ အိမ်ထောင်ကျတော့အခန်းခွဲအိပ် တာလေ။စပါယ်ကကြောက်တတ်တယ်။

တစ်ယောက်တည်းမအိပ်ရဲဘူး။အိမ်ထောင်ကျတော့ကျမတို့ လင်မယားကထုံးစံအတိုင်းလိုးဖြစ်တာပေါ့ “သင်းးသင်းးအိပ်ရအောင်”” “အဖေကြီးတို့မအိပ်သေးဘူး” “မအိပ်သေးလည်းဘာဖြစ်လဲ၊ကိုအရမ်းပင်ပန်းနေလို့အိပ်ချင်နေပြီ” “အင်းပါကိုမောင်” “စပါယ်ရယ်မမတို့အိပ်တော့မယ်၊ညီမလေးတို့အိပ်ကြတော့” “ဟုတ်မမ” “လာလေသင်းသင်း”” “လာပါပြီ၊ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းကိုမသိဘူး” “ဟီးဟီး.မင်္ဂလာဦးညလေသင်း သင်း” “အဲဒါဘာလုပ်ရမှာလဲလို့” ကျမလည်းသိရက်သားနှင့်မေး လိုက်တယ် “အေး.ဟေ့လိုးမလို့ဟေ့လိုးမလိုး”အသံတိုးတိုးလေးလုပ်ပြီး ကျမကိုပြောတယ် “ခစ်..ခစ်..ခစ်” ကျမသူ့ပုံကိုကြည့်ပြီးရယ်မိတယ် လေ၊လင်မယားဖြစ်ပြီဆိုတော့လိုးလို့ရနေပြီလေ “ဟင်းနှော်ညီမလေးကြားမယ်” “ကြားကြားကွာ” “ကဲအိပ်တော့ဆိုပြီးကျမသူ့ဘေးနားအိပ်တယ်။သူကကျမကိုဖက်တော့ကျမလည်းပြန်ဖက်လိုက်တယ်။

ရင်တွေကတော့တဒိန်းဒိန်းခုန်နေတာ ပေါ့၊သူကနမ်းပြန်တယ်သူ့အနမ်းကိုပဲ ကျမကသာသာယာယာလေးခံယူလိုက်ရတယ်လေ။ ရင်ထဲမှာကုလားဘုရားပွဲလှည့်နေသလိုပဲ ။နှုတ်ခမ်းလေးတွေနမ်းရတာအရမ်းကောင်းပြီးပိပိထဲမှာရွစိကိုထိုးလို့ပေါ့။ ကိုယ့်ချစ်သူရဲ့အကြင်နာ တွေလေ။ “အင်းးဟင်းးဟင်းးကိုမောင်” “ကျမကမဆွတ်ခင်ကညွတ်ချင်နေတာလေ၊ချစ်ရတဲ့သူအတွက်က တော့လာမဆိုလုပ်ပေးချင်တာပေါ့” “သင်းသင်း” “ဟင်.ဘာလဲအကို” “အားလုံးချွတ်ကွာ” “ချွတ်ပေးမယ်လေ” ကျမအဝတ်အစားတွေချွတ်တော့သူလည်းချွတ်တယ်” သူကကျမနို့ကိုစို့တယ်။ ယားလည်းယားခံလို့လည်းကောင်းတယ်လေ၊သူတပြွတ်ြွတ်စို့တဲ့အခါကျမပိပိထဲကအရည်တွေစိမ့်ထွက်လာတယ်။

ကျမကခံချင်နေပြီ၊သူ့လီးကိုစမ်း ကြည့်တော့လီးကမာနေပြီ “သင်းသင်းကိုလိုးတော့မယ်” “လိုးပေါ့ သူလိုးတော့မယ်ဆိုပြီးကျမကိုပေါင်ကားခိုင်းပြီးသူကဒူးထောက်ဝင်လာတယ်။ပြီးတော့ပိပိထဲကိုထိုးထည့် တယ်။ တချက်တော့စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းနှင့် အောင့်သွားတာပဲရှင်” “ဗျစ်..ဗျစ်…..ဗျစ်..ဗျစ်” “အာ့!..အင့်..ဟင်းးဟင်းးး” “”ဗျစ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်” “အင့် ..ဟင်းးးဟင်းးအင့်” “ကျမကခံလို့ကောင်းနေတုန်းးး ရှိသေးလီးထဲကအရည်တွေပန်း ထွက်သွားတယ်။လိုးချိန်ကငါးမိနစ်တောင်မပြည့်ဘူး၊ကိုမောင်ကရှူးရှဲ ရူးရှဲအော်ပြီးပြီးသွားတယ်၊လိုးရ တာအရသာရှိပေမယ့်ကျမဆန္ဒက မပြည့်ဝခဲ့ဘူး။ကျမလိုချင်သေးတယ်။

ဒါပေမယ့်လည်းအခုမှညားခါစဆိုတော့ပြောရမှာရှက်တယ်ရှင့် “သင်းးသင်းကိုမောင်ပြီးသွားပြီ” “အင်းးး” ဆိုပြီးကျမသူ့လီးကိုကိုင်ကြည့်တော့ပျော့နေပြီသူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းပဲ၊ ညားခါစမို့လားမသိဘူးသူကခဏ လေးနှင့်ပြီးသွားတယ်ထင်တာလေ “သင်းသင်းကိုမောင်လိုးချင်သေး တယ်ကွာ” “အဟင်းးလိုးချင်သေးရင်လိုးပေါ့” “ကိုယ်လီးကိုစုပ်ပေးပါလား” “အင်းစုပ်ပေးမယ်လေ” ဆိုပြီးသူ့လီးကိုကိုင်ပြီးတုတ်ထိုး သကြားလုံးစုပ်သလိုစုပ်လိုက်တယ်။သူ့လီးကပြန်မာလာတယ်။ကျမ လည်းအားတက်သရောစုပ်ပစ် လိုက်တော့သူ့လီးကတောင့်တောင့် မာမာကြီးဖြစ်လာတယ်လေ။ ကျမဝမ်းသာသွားတယ်။

သူကုန်းခိုင်းလို့ကုန်းပေးလိုက်တော့နောက်ကနေလိုးသေးတယ်သူလိုးတဲ့အချိန်ငါးမိနစ်ကျော်ကျော် လောက်မှာကျမလည်းစိတ်ကျေနပ် ပြီးပြီးအားရသွားတော့တယ်။သူ လည်းကျမပြီးပြီးသုံးမိနစ်လောက် ကြာမှပြီးသွားတယ်လေ။ နောက်ရက်များမှလည်းကိုမောင်ကအဲဒီအတိုင်းပဲဖြစ်တယ်။ ကြာတော့လည်းသူသင်ပေးတော့အဖုတ်ပွတ်တတ်လာပြီး၊သူ့ကိုအားကိုးလို့မ ရတော့ဘူးကိုယ့်လက်ကိုကိုယ်အ သုံးချရတယ်။သူလည်းဖုန်းထဲက ဗီဒီယိုကားတွေကြည့်ပြီးကျမကိုလိုးပေမယ့်ခဏပဲလီးတောင်တယ်။ ဒီလိုနှင့်ခြေက်လလောက်ကြာတော့မလိုးတစ်ချီလိုးတစ်ချီနှင့်ဖြစ်လာ တော့မှ။ “ကိုမောင်ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲဟင်၊ကျမကိုရင်မခုန်တော့ဘူးလား” “မိန်းမရယ်ကိုယ့်ဖက်ကကာမဆန္ဒအားနည်းတယ်၊ကိုယ်ကသူများလိုးနေတာမြင်မှအရမ်းလိုးချင်တာလေ။ အခုတော့ကိုယ်အားနာပါတယ်” ဒီလိုနှင့်ကျမတို့အဖေကြီးကလေ သင်ဓုန်းဖြတ်ပြီးဆုံးပါးသွားတယ် ရှင်၊ကျမတို့ဘဝရွှေတောင်ကြီးပြိုလဲသလိုပါပဲရက်လည်အထိဆွေမျိုးသားချင်းတွေရှိလိူ့ ညီမလေးစပါယ်ကပြသနာမရှိပေမယ့်။

ရက်လည်ပြီးတော့ကြောက်လို့တစ်ယောက် တည်းမအိပ်ရဲဘူးတဲ့လေ။ အဲဒါ ကြောင့်ကျမတို့အခန်းကိုခေါ်သိပ်ရတော့တယ်။ညီမလေးကိုကျမဘေးကနေရာချပြီးအိပ်ရတာပေါ့။ အဖေကြီးဆုံးကတည်းကရက်လည်အထိကျမတို့လင်မယားမလိုးဖြစ် ဘူး၊ဒီရက်တွေရောက်တော့ကျမကလိုချင်လာပြန်ရော။ညီမလေးရှိ တော့ကျမမလုပ်ရဲဘူးလေ။ ကိုမောင်လည်းကျမကိုမလုပ်ပါဘူး။တပါတ်လောက်ကြာတော့ ကိုမောင်ကလိုးချင်လာတယ်။ ကျမလည်းညီမလေးအိပ်ပြီဆိုပြီးကျမကနည်းနည်းရွှေ့ပြီးကိုမောင့်လီးကိုစုပ်ပေးတယ်။ ကိုမောင့်လီးကအရင်ကထက်ပိုတောင်လာသလိုခံစားမိတယ်။

“သင်းသင်း” “ကိုမောင်လည်းသင်းသင်းကိုယက်ပေးချင်တယ်” “တကယ်လားကိုမောင်” ကျမတို့လင်မယားဖြစ်ကတည်းကကျမကပဲမှုတ်ပေးနေတာ၊အခုသူက ပြန်လုပ်ပေးမယ်ဆိုလို့.ဝမ်းသာသွားတာပေါ့။သူကကျမမအဖုတ်ကိုစိတ်ပါလက်ပါယက်ပေးတာ။ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်လျှာနှင့်ယက်ပေးပြီးအစေ့ကိုတပြွတ်ပြွတ် နှင့်စုပ်တယ်။တချက်တချက်အသံ တွေတော်တော်ထွက်လို့ “ကိုမောင်အသံမထွက်စေနှင့် ညီမလေးနိုးမယ်” “အေး.ပါ” ဆိုပြီးတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပ်ြန်တယ် ကျမမှာညီမလေးနိုးသွားမှာစိုးရိမ်ရတာတဖက်၊အဖုတ်အယက်ခံရ လို့ကောင်းရတာတဖက်နှင့်မို့ရင်တွေခုန်နေမိတယ်ရှင်

“အာ့..အင်းးဟင်းးးဟင်းး” ကျမအသံတိုးလေးနှင့်ညည်းမိတယ် “ပလပ်..ပလပ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အားးကျွတ်..ကျွတ်..အမလေး ကောင်းတယ်” “ပြွတ်..ပြွတ်..” “အားးရှီးးရှီးးးးအားး” ကျမမှာကောင်းလွန်းလို့.တချက် ချက်..ညည်းရင်းဘေးကညီမလေးကိုတောင်မေ့သွားတယ်၊၊ ကျမဒီတစ်ခါပဲအဖုတ်အယက်ခံဖူးတာလေ။ ကျမပြီးချင်လာတယ်။ အဲဒါကြောင့်ကိုမောင့်ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးအတင်းဖိယက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျမတကယ်လည်းစိတ်ကကြွနေတာ။အံဩ လောက်တယ်ရှင်ဘေးမှာညီမလေးတစ်ယောက်လုံးရှိနေတာကိုကာမ စိတ်တွေတအားဖြစ်နေတာကို။ ကျမမှမဟုတ်ဘူးကိုမောင်လည်း ဖြစ်နေပုံရတယ်ရှင်။ ခဏကြာတော့ ကျမစိတ်တွေအရမ်းကြွပြီးပြီးသွားတော့တယ်။

“သင်းသင်းးပြီးသွားလားး” “အင်းးး” ကိုမောင်လိုးမယ်နှော်” “လိုးလေ” ကိုမောင်ကကျမပေါင်ကြီးကိုအပေါ်မြှောက်ပြီးကျမကိုလိုးတာကျမ လည်းခုဏတုန်းကဖီလင်တွေပြန်ထလာတယ်။ညီမလေးကိုလှမ်းကြည့်တော့ငြိမ်နေပြီး အသက်မှန်မှန်ရှူနေတာကြောင့်ကျမလည်းညီမလေး အိပ်နေတာသိုးနေတာပဲဆိုပြီးနည်း နည်းအသံပိုထွက်အော်ညည်းလိုက်တယ် “ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်” “အားးကိုမောင်ရှီးးရှီးး” “ဖုန်းးဖန်းးဖန်းးဖုန်းးဖန်းးး” “ဇွပ်..ဗျိဗြိ…ဗျစ်..ဗျစ်” ကိုမောင့်ဆောင်သံပိုထွက်သလိုလိုးချက်ကလည်းဇိမ်ကိုရှိတယ်ရှင်။ “အာ.ကိုမောင်.အာ့..အားးအရမ်း ကောင်းတယ် လိုးချိန်လည်းဒီတစ်ခါရှစ်မိနစ် လောက်ကြာတယ်ရှင် နောက်တော့သူလည်းတဖြေးဖြေး နှင့်ကြမ်းပြီးသုတ်တွေပန်းထွက် တယ်။သူပြီးပေမယ့်ကျမမပြီးသေးဘူးရှင့် ခုဏကတကြိမ်ပြီးပြီမို့လားမသိဘူးနောက်တကြိမ်နည်းနည်းကြာနေတာပေါ့ “သင်းသင်းစုပ်ပေးဦးကွာ” “အင်းး” ကျမလည်းကိုမောင့်လီးကိုစုပ်လိုက်တယ်။

သုတ်တွေရှိနေပေမယ့်ကာမဆိပ်တက်နေတဲ့ကျမအဲဒါတွေဂရုမစိုက်အားဘူး။မြန်မြန်ပြန်လိုးနိုင် အောင်မြန်မြန်စုပ်ပေးလိုက်တယ် ကိုမောင်လည်းချက်ချင်းတောင်လာတယ်။ကျမကိုကုန်းခိုင်းလို့ထပြီး ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ကိုမောင်ထပ်လိုးတော့သိပ်မကြာခင်မှာပဲပြီးသွားတယ်။ ကျမပြီးပြီးကိုယ်မောင်လည်းပြီး သွားတယ်။ယောက်ျားရကတည်းကကာမကြောင့်စိတ်ကျေနပ်ရတာဒီတစ်ခါပထမဆုံးပါပဲ” ကျမတို့နှစ်ယောက်အဝတ်အစား ဝတ်ပြီးအိပ်ကြတယ်။ငါးမိနစ်ကျော်လောက်လည်းကြာရော ညီမလေးကတချက်လောက်တွန့်လာပြီး “မမရှူးပေါက်ချင်လို့.လိုက်ပို့ဦး” ကျမလည်းလူးလဲထပြီးညီမလေးကိုအိမ်သာကိုလိုက်ပို့တယ်လေ။

ကျမစိတ်ထဲမှာမလုံမလဲဖြစ်ပြီညီမလေးများသိသွားသလားလို့ထင်မိ ပြီး “ညီမလေးဘယ်တုန်းကနိုးနေတာလဲ” “ကြာပေါ့မမရှက်သွားမှာစိုးလို့ငြိမ် နေရတာ၊အခုသေးကမအောင့်နိုင် တော့လို့မမကိုနှိုးတာ” “ဟယ်.ရှက်လိုက်တာညီမလေးရယ်” “ရပါတယ်.မမရယ်လင်မယားတွေပဲ၊ညီမလေးနားလည်ပါတယ်” “အေးဟယ်..ငါလည်းဒီနေ့မှဘယ်လိုဖြစ်တယ်မသိဘူး” “မြင်သားပဲတအားအသံထွက်တာ၊ ဟီုကလည်းညီမလေးဘေးနားရှိနေတာကိုအားမနာခါတိုင်းထက်ပိုလုပ်တယ်” “ညီမလေးနောက်မမတို့နှင့်မအိပ်နှင့်တော့” “အာ.ညီမလေးတစ်ယောက်ထဲမ အိပ်ရဲဘူးကြောက်တယ်” “သရဲကြောက်တာအရေးမကြီးဘူး၊နောက်မှငါတို့ညီအမအရှက်ကွဲနေ မယ်” “မကွဲပါဘူးမမရယ်၊ညီမလေးနေ တတ်အောင်နေပါ့မယ်” “အေးးအေးသိရင်လည်းအိပ်ချင် ယောင်သာဆောင်နေလိုက်တော့၊သိလား” “ဟုတ်ကဲ့ပါမမ” ပြောပြီးအိမ်ထဲပြန်လာခဲ့တယ်။

ယောက်ျားကပင်ပင်ပန်းပန်းနှင့်အိပ်ပျော်နေတာသိုးလို့” “ဟိုမှာအိပ်ပျော်နေတာသိုးလို့ခစ်ခစ်ခစ်” “ဟေ့..အော်နိုးသွားအုံးမယ်” ကျမတို့လည်းအိပ်လိုက်ကြတယ်။ မနက်ကျအစောကြီးထပြီးကျမကထမင်းချက်ညီမလေးကစာကျက်၊ မိုးလင်းတော့ကိုမောင်အလုပ်သွား၊ညီမလေးကကျောင်းသွားပေါ့။ကျမကတရေးအိပ်ပြီးထမင်းထစားလေ။ ကျမတားဆေးမသောက်ဘူး၊ ဒါပေမယ့်အခုထိကိုယ်ဝန်အရိပ်အယောင်ကမပြဘူးလေ၊နောက်တော့ရ လာမှာပေါ့လို့တွေးလိုက်တယ်ရှင် ညနေရောက်တော့ညီမလေးရောကိုမောင်တို့ပြန်ရောက်လာတယ်။

ညီမလေးစာကျက်နေတုန်းအိပ်ခန်းဖက်ကိုမောင်ကိုခေါ်ပြီး “ကိုမောင်ညကဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ၊ထူးထူးခြားခြား” “အေးးမိန်းမစိတ်မဆိုးနှင့်ကိုမောင် ပြောပြမယ်” “ပြောပြ” “ကိုမောင့်စိတ်ထဲမှာကိုမောင်တို့လုပ်နေတုန်း တစ်ယောက်ယောက်က ကြည့်နေတယ်ဆိုတဲ့အသိကစိတ် ပိုကြွတာ” “ဘာလဲကိုမောင်ညီမလေးကကြည့်နေတယ်ထင်လို့လား” “သူကအိပ်နေပေမယ့်ကိုမောင်ကသူရှိနေရင် ကိုမောင်စိတ်ပိုကြွတယ်လေ” “ကိုမောင်ညီမလေးကိုကြံနေတာ လား” “အာမကြံပါဘူး၊သူကငယ်သေး တယ်” “အော်..သူကြီးရင်ရှင်ကကြံမယ်လို့ပြောတာလား” “မကြံပါဘူးကွာမင်းကလည်း” “ကျမ.မယုံဘူးရှင်ကျိန်ပြ” “ကျိန်ပါတယ်မိန်းမရာကျိန်ပါတယ်။ဆိုပြီးကိုမောင်ကကျိန်ပြတယ်။

“ရှင်နှော်ညီမလေးကိုလုံးဝမလုပ်ရဘူး၊လုပ်ရင်ရှင်အသိပဲ” “အေးပါဟ” “မဟုတ်ရင်ညီမလေးကိုအဒေါ်တို့ဆီပို့လိုက်မယ်” “မလုပ်နှင့်လေ.တော်ကြာသူများ တွေကခဲအိုကကြံတယ်ပြောနေပါ အုံးမယ်” ကျမလည်းညီမလေးကိုသူများအိမ်မပို့ချင်ပါဘူး၊ ကိုယ့်မျက်စိအောက်ပဲထားချင်တာလေ၊အခုကိုမောင်ပုံ ကြည့်ရတာစိတ္တဇရှိပုံရတယ်။ ကိုယ်လုပ်တာကိုသူများကိုမြင်စေချင်တဲ့စိတ်ပေါ့။ညီမလေးကိုလည်းပြောထားရမယ်၊၊ ကိုယ်ယူမယ့်ယောက်ျားနှင့်သာကိုယ့်အပျိုရည်ပျက်ပါစေလို့” “ရှင်အဲဒီလိုလုပ်နေရင်ညီမလေးသိသွားရင်ကျမသောက်ရှက်ကွဲပြီ” “သူသိရင်လည်းသူများတွေကိုမသိ စေနှင့်ပေါ့၊နင်မသိမသာပြောထားပါလား” “ကျမကစိုးရိမ်တယ်။သူ့ကိုအဒေါ် အိမ်ပို့ရမလားလွို” “မပို့ပါနှင့်မိန်းမရယ်နှော်” “မပို့ရင်ရှင်ဘာလုပ်ပေးမလဲ” “မိန်းမကြိုက်တာအကုန်လုပ်ပေးမယ်။

“ပြီးရောဂတိနှော်ဂတိ” “အေးပါဟ” ကျမကကိုမောင်ကျိန်လည်းကျိန် တယ်၊မလုပ်ဖို့လည်းဂတိပေးတယ်၊ကျမအကြိုက်လည်းဖြစ်ရမယ် ဆိုတော့အတိုင်းထက်အလွန်တံခွန် နှင့်ကုက္ကားပေါ့ရှင်။ဒီအခြေအနေကိုအသုံးချပြီးကျမရဲ့စိတ်မပြေတာကိုပြေအောင်လုပ်ရမယ်လေ။ ညီမလေးစာကျက်ပြီးဆယ်နာရီခွဲ မှာအိပ်ရာဝင်ခဲ့ကြတယ်။ ကိုမောင်ကအရင်လိုမဟုတ်ဘူး၊အိပ်ရာထဲမှာမအိပ်ပဲကျမအဖုတ်ကိုလာကိုင် တယ်၊ပြီးတော့လက်ကိုနမ်းကြည့် တယ်။ကျမကဆပ်ပြာနှင့်အသေအချာဆေးထားတာ၊ဘယ်နံမလဲ၊သိ တယ်လေဒီပုံအတိုသ်းဆိုရင်ကျမအကြိုက်ဖြစ်ရမှာပေါ့ ကိုမောင်သူ့လက်သု့နမ်းကြည့်တဲ့အခါ ဆပ်ပြာမွှေးနံသင်းသင်းလေးရတယ်။သူပျော်သွားတယ်။ ဒီနေ့လည်းလုပ်ရတော့မယ်ဆိုပြီးတော့ပေါ့ စပါယ်မှာမနေ့ကကြုံပြီးကတည်းကဒီနေ့ပုံစံမြင်ရမှာကြိုသိတယ်။

အဲဒါကြောင့်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။ မနေ့ကလည်းမမတို့လင်မယားလုပ်နေတာကြည့်ပြီးရေဆာသလိုသေးပေါက်ချင်လာသ လိုဖြစ်တာ။အနီးကပ်ဆိုတော့မလှုပ်ရဲဘူး၊မနေ့ကသေးအရမ်းပေါက်ချင်လို့သူ့တို့ပြီးအောင်မနည်းအောင့် အည်းသည်းခံပြီးစောင့်ရတယ်။ ဒီနေ့တော့သေးအရင်ပေါက်ထား တယ်။ကိုမောင်မမအဖုတ်ကို ယက်နေတာမနေ့ကအံ့အားသင့်သလိုမမကလည်းသူ့ကိုလိုးထားတဲ့လီးကိုစုပ်ပေးနေတာမရွံမရှာပဲ။ ကိုးတန်းကတည်းကဘိုင်အိုမှာ မျိုးပွားတာသင်ထားတာ။ သုတ်ရည်ဆိုတာလည်းသိတယ်။ လိုးရင်သုတ်ထွက်တယ်။

မမကအဲဒီသုတ်တွေကိုမရွံမရှာစုပ်ပေးနေတော့စပါယ်မှာတံတွေးတွေပဲကြိတ်မြိုနေမိတာ။ အခုလည်းကိုမောင်ကမမနှင့်လုပ်ဖို့အစပျိုးနေပြီ စပါယ်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ စောင်ခြုံပြီးသူတို့ဘက်ကိုလှည့်အိပ်တယ်။းခဏနေတော့ကိုမောင်က လုပ်ငန်းစပြန်တယ်။ကိုမောင်ကမမအဖုတ်ကိုယက်နေတာတော်တော် လေးကြာတယ်မမလည်းမနေ့က ထက်အသံပိုကျယ်လာတယ်။ ကိုမောင်ကကျမဖက်ကိုလှည့်ကြည့် ပြီးမမအဖုတ်ကိုအပီအပြင်ယက်နေတာလေ၊ခဏနေတော့မမအလှည့် ရောက်လာတယ်။မမကလည်း ကိုမောင့်လီးကိုစုပ်ပေးနေတာလေ။တပြွတ်ပြွတ်နှင့်ရေခဲချောင်းစုပ်သလို၊ထုတ်ထိုးသကြားလုံးစုပ်သလို နှင့်ပဲ။ကိုမောင်ကမျက်လုံးလေး မှေးပြီးဇိမ်ခဲနေတာပါးစ်ကတဟင်း နှင့်ပေါ့ကျမလည်းသူတို့ကိုကြည့်ပြီးဖီလ်းတက်လာတယ်။

အဲဒီနောက်မှာတော့ကျမကကိုယ့်အဖုတ်ကိုလက်ထိုးထည့်ပြီးဇိမ်ယူရတာပေါ့။ သူတို့နှစ်ယောက်အပြန်အလှန်စုပ် ပြီးယက်ပြီးနောက်မှာလိုးကြတယ်။သူတို့လိုးတာကိုကြည့်ပြီးကျမ လည်းလက်နှင့်ကရိုင်းလိုက်တာကျမလည်းပြီးသွားတာပေါ့။သူတို့က နှစ်ကြိမ်တောင်လုပ်ကြတာ။ကျမကလည်းစောင့်ကြည့်ပြီးမှအိပ်တာဒီလိုနှင့်ကျမစာမေးပွဲဖြေပြီးတော့တ ရက်ကျတော့သူတို့လိုးနေချိန်မှာ ရှူးကအရမ်းပေါက်ချင်လာတယ်၊၊အဲဒါနှင့်ထပြီးမမသေးပေါက်ချင် တယ် “အယ်.ညီမလေးး” “ဟင်.စံပါယ်၊ဒုက္ခပါပဲ” “အခုမှဒုက္ခလုပ်မနေနှင့်၊မမထဦး ဒီမှာထွက်ကျတော့မယ်” “ညည်းတော့လုပ်ပြီ” ဆိုပြီးအိပ်ရာကထပြီးလိုက်လာ တယ်၊လမ်းမှာ “စံပါယ်ညည်းတော့ဟယ်” “မမဒီကမရတော့ဘူးထွက်ကျတော့မယ်” ကျမလည်းအိမ်သာထဲရှူးဝင်ပေါက် ပြီအဖုတ်ရေဆေးထွက်ခဲ့တယ်။

မဆေးလို့လည်းမဖြစ်ဘူးအဖုတ်ကရွှဲနေပြီလေ” အိမ်သာကထွက်လာတော့မမက “ဘာလဲစပါယ်ညီမလေးညည်း လည်းခံချင်နေတာလား၊ငါပြော ထားရက်နှင့်ခံချင်ရင်လည်းပြော” “အာ.မမကလည်း၊ မမပဲမှာထားတာယူတဲ့ယောက်ျားပဲပေးရမယ်ဆိုပြီ တော့” “အေးလေ.သိပါဘူးနင်လည်း အပျိုဖြစ်ပြီပဲ၊နောက်ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်အိပ်တော့” “ရတယ်မနက်ဖြန်အိပ်မယ်” ကျမတို့နှစ်ယောက်အထဲရောက်လာတော့ကိုမောင်ကလီးကိုကိုင်ပြီးပက်လက်လှန်ကာဂွင်းတိုက်နေတယ်။ “ရှင်ကလည်းနည်းနည်းပါးပါးအ ရှက်ရှိအုံးလေ” “ဟညီမလေးသိသွားပြီလေဘာရှက်စရာရှိဦးမလဲဟ” “ဟင်းးးနှော်ငါသေသာသေလိုက်ချင်တယ်။ “မသေလိုက်ပါနှင့်မိန်းမရေကဲပါငါ့ကိုမှုတ်ပေးအုံး” “အာ.ဒီမှာညီမလေးရှိတယ်” “အမယ်..မမသမီးမမြင်ဘူးတာမရှိဘူးနှော်အခုမှရှက်မနေနှင့်နောက် ရက်အလုပ်လုပ်ပြီးအိပ်ရာခွဲအိပ် မယ်၊ဒီနေ့တော့ဒီမှာပဲအိပ်မှာ” “အေးအိပ်အိပ်” သင်းသင်းလည်းမပြီးဆုံးသေးသောဇာတ်လမ်းပြန်စကြရတော့တယ်။

ကျမကစုပ်ပေးပြီးသူကလိုးလိုက် တာအဖုတ်ကွဲသွားမလားထင်ရတယ်။ကောင်းလိုက်တာလည်းလွန် ပါလေရော။ နောက်နေ့ကစပြီးစံပါယ်အိပ်ရာ ပြောင်းအိပ်တယ်။တချိန်လုံးလည်းမမတို့လင်မယားလုပ်နေတာပဲမြင် နေတယ်။အလုပ်ထွက်လုပ်ရင်းချစ်သူရတယ်။မမပြောထားလို့ချစ်သူဘဝမှာဘာမလုပ်ဖြစ်ဘူး။သူက စည်းရုံးနေတာ၊မနည်းရှောင်နေရ တယ်။သူ့ကိုမြင်တိုင်းမမကိုသတိရတယ်လေ ၊နောက်တော့ကျမချစ်သူကလက်ထပ်မယ်ပြောတာနှင့်မမကိုဖွင့်ပြောလိုက်တယ်။ မမကလည်း ကျမချစ်သူနှင့်တွေ့တယ်။လူကအကောင်ထွားပြီးရုပ်ရည်သန့်တော့မမကသဘောကျတယ်။ပြောတာဆို တာလည်းယဉ်ကျေးတော့ချက်ချင်းသဘောတူတယ်။

ဟိုကလည်းမမ.မမနှင့်အရမ်းကိုမျက်နှာလုပ်တယ်လေ။ကျမနှင့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးရင်အသင့်နေဖို့အိမ်ရှိတာလည်းပါ တာပေါ့။ကျမအိမ်ထောင်စောစောကျတာမမတို့လင်မယားကြောင့်ပါပဲ။ မမတို့အိမ်မှာပဲအကျဉ်းရုံးပြီးလက်ထပ်လိုက်ကြတယ်။အဲဒီနေ့ပဲ အိမ်ပြောင်းခဲ့တယ်လေ တကယ်တမ်းအိမ်ထောင်ကျတဲ့အခါမှာစံပါယ်တစ်ယောက်စိတ်ညစ် ရလောက်အောင်မင်္ဂလာဦးညက ခံစားလိုက်ရတယ်။စပါယ်ယူတဲ့ ထွန်းထွန်းဟာတကယ့်ကိုကာမစိတ်လွန်ကဲသူဖြစ်နေတယ်။စပါယ်တို့ အိမ်ကိုရောက်ပြီးတော့ညနေစောင်းနေပြီ၊ညတောင်မရောက်သေးပါဘူး။ “စပါယ်” “ပြောလေကိုထွန်း” “လုပ်ရအောင်ကွယ်” “ဟယ်ညတောင်မရောက်သေးဘူး” “ဒီဟာမျိုးကစောလေကောင်းလေပဲလေ” “ဟင်..ကြောက်စရာကြီး” “ပြောသာပြောပြီးစံပါယ်လည်းအိပ်ရာပေါ်လိုက်ခဲ့တယ်။

“ကိုထွန်းခဏနေအုံးနှော် ရေဆေးလိုက်ဦးမယ်” “အင်းပါ” စံပါယ်လည်းရေဆေးပြီးပြန်လာ တော့ကိုထွန်းကလီးတောင်ပြီးမျက်နှာကပြုံးနေတာလေ။ “ချစ်..လာလေ”ဆိုပြီးကျမကိုဖက် နမ်းတယ်။ကျမမှာတော့ငယ်ရွယ်သူလည်းဖြစ်ပြန်၊ဒါကိုမမတို့တုန်းက မြင်ဖူးနေလို့အရမ်းလည်းလုပ် ကြည့်ချင်တာကြောင့်စိတ်ထဲမှာမရိုးမရွဖြစ်နေတာ။ပိပိထဲကအရည်တွေတောင်ထွက်လာတယ်။ ကိုထွန်းကစုပ်နမ်းပြီးတော့ကျမနို့ တွေကိုစို့တယ်၊နို့သိပ်မကြီးတဲ့အ တွက်ကိုဖွန်းအတွက်အာသာမပြေ လောက်ဘူး၊ကျမအတွက်ကတော့ ဖီလ်းတကယ်ရှိတယ်၊အရည်တွေ များစိမ့်ထွက်နေတာရွဲနေပြီလေ။ကိုထွန်းကနို့တွေစို့ပြီးပိပိကိုယက်တယ်။

မမတို့လုပ်တာမြင်ဖူးတာမို့လို့အ ရမ်းလုပ်ချင်ခဲ့တာ။အရမ်းလည်း ကောင်းတယ်။ လူမရှိတဲ့အိမ်မှာလင်မယားနှစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ လွတ်လပ်လွတ်လပ်အော်ညည်းလို့ရတဲ့အတွက် စံပါယ်လည်းအော် ညည်းမိတယ် “ပလပ်..ပလပ်” “အီး.ကျွတ်..ကျွတ်.ကိုထွန်းရေ ကောင်းလိုက်တာအင်းဟင်းးဟင်းး” ကိုထွန်းလည်းစံပါယ်ဆီကအသံ ကြားတော့စိတ်ပိုကြွလာတယ်၊အဲဒါကြောင့်လည်းပိပိကိုအားရပါးရ ယက်မိတယ်လေ။ အစေ့ကလေးကိုစုပ်ပစ်တာ၊စံပါယ်တစ်ယောက် ကော့နေအောင်ခံစားလိုက်ရတယ် လေ။ကိုထွန်းမှုတ်တာစံပါယ် တစ်ယောက်အရည်တွေထွက်ပြီးပြီးသွားရတယ်။

“စံပါယ်.ကိုထွန်းကိုလည်းလုပ်ပေး ဦးလေ” “အင်းပါကိုထွန်းလုပ်ပေးမှာပေါ့” စံပါယ်ကမမလုက်သည့်အတိုင်းစုပ်လိုက်ယက်လိုက်ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်လုပ်တဲ့အခါကိုထွန်းတစ်ယောက် မျက်လုံးပြူးသွားရတယ်။ “အားးကျွမ်းလှချည်လားစံပါယ်” စိတ်ထဲမှာကိုထွန်းတစ်ယောက်တွေးမိပြီးစံပါယ်ကိုမယုံသင်္ကာဖြစ်မိတယ်၊လိုးလိုက်ရင်အဖြေပေါ်မှာပဲလို့ တွေးကာလိုးမယ်ဆုံးဖြတ်ပြီးစံပယ်ပေါင်ကြားကိုဝင်ကာလိုးလိုက်တယ် “ဗျစ်…ဗျစ်..ဖောက်..” “အားးအမလေးသေပါပြီ၊အားး အရမ်းလုပ်တယ်” ကိုထွန်းလီးကိုအပြင်ပြန်ထုတ်လိုက်တယ်။ လီးမှာသွေးတွေပေနေတယ်၊ခုဏတုန်းကလိုးတုန်းကလည်းအ ဖုတ်ထဲမှာတင်းကနဲခံစားရပြီးသွေးလည်းထွက်တယ်ဆိုတော့စံပါယ်အပျိုစစ်တယ်ဆိုတာသေချာတယ်လေ ကိုထွန်းလည်းဝမ်းသာသွားပြီးအ ဖုတ်ထဲလီးသွင်းလိုက်ပြီးဖြေးဖြေး လေးလိုးလိုက်တယ်။လီးကပုံမှန်အဝင်အထွက်ကလေးဖြစ်နေတယ်။

ဥရိုက်သံပေါင်ချင်းထိသံတွေကမှန်မှန်လေးမြည်နေတယ်” “ဗျစ်.ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်” “အာ့ကိုထွန်းကောင်းတယ်.အာ့.. အင့်.ဟင့်” ကိုထွန်းလည်းကောင်းလာတာ ကြောင့်နည်းနည်းအရှိန်မြှင့်လိုက် ပြီးအားပါးတရဆောင့်လိုးတော့ “ဇွိ့…..ဗျိ..ဗျစ်.ဖန်းးးဖန်း” “အားးဟင့်အာ့ရှီးးရှီးးအားးပြီးပြီ အားး” စံပါယ်ပြီးသွားပေမယ့်ကိုထွန်းက မရပ်ပစ်ဘဲနောက်ထပ်ရှစ်မိနစ် လောက်ထပ်လိုးပြီးမှပြီးသွားတယ်။ကိုထွန်းဟာတကြိမ်နှင့်အားမရဘူး၊စံပါယ်မှာကျိမ်းစပ်နေသော်လည်း နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်အလိုးခံရတယ်။ကိုထွန်းဟာတဏှာစိတ်ပြင်းတယ်။ ရတဲ့နေ့ကစလို့တနေ့မှအလိုးမပျက်ပဲတနေ့နှစ်ကြိမ်ပုံမှန်လိုးတယ်။စံ ပါယ်ကလည်းငယ်သေးတယ် ကလေးမယူသေးဘူးဆိုပြီးတား ဆေးသောက်နေရတယ်။

မမကတော့ကလေးမရသေးဘူး၊ တစ်လလောက်ကြာပြီးတဲ့အခါ စံပါယ်ကမမကိုသတိရလာလို့ ကိုထွန်းကိုပြောပြီးနှစ်ရက်လောက် ပြန်တယ်။ထွန်းထွန်းကလည်းအ လုပ်မအားလို့မလိုက်ဖြစ်ဘူး သင်းသင်းတို့လင်မယားမှာလည်းစံပါယ်အခန်းပြောင်းပြီးအိပ်ကတည်းကသိပ်ပြီးအဆင်မပြေတော့ဘူး၊ ကိုမောင်လည်းလိုးတရက်မလိုးတရက်နှင့်စိတ်လာမှလိုးဖြစ်တယ်။ ဒါတောင်မှစံပါယ်သူတို့နှင့်အိပ်တုန်းကလိုဖီလ်းမလာတော့ဘူး။ကိုထွန်းလည်းသင်းသင်းကိုမမှုတ်ပေးတာ ကြာပြီ၊သင်းသင်းလည်းကာမဆန္ဒမပြည့်ဝတော့ပေ။

ရက်တွေကြာလာ တော စံပါယ်ကိုလည်းသတိရလာ တယ်။မျှော်နေတုန်းမှာစံပါယ် ရောက်လာမှာမို့ ကိုမောင်ရောသင်းသင်းပါပျော်နေကြတယ်။ စီးပွားရေးလည်းအဆင်ပြေစပြုလာပြီလေ၊အဆင်မပြေတာတော့တားဆေးမ သောက်ပဲကိုယ်ဝန်မရတာတစ်ခုပဲ။သားသမီးမရှိတော့ညီမလေးကိုပဲ သတိရတော့တယ် “ဟောပြောနေရင်းညီမလေးရောက်လာပြီ” “ညီမလေးစံပါယ်၊အဆင်ပြေရဲ့လား” “ပြေတယ်မမ” “နင့်ယောက်ျားကရောနင့်အပေါ်ဂရုစိုက်ရဲ့လား” “စိုက်တာပေါ့မမရဲ့၊စိုက်လွန်းလို့ ကြောက်တောင်နေတာ” “ကိုမောင်ရောမမကိုဂရုစိုက်ဖြစ်ရဲ့လား” “ဟင်းးးညီမလေးရှိတုန်းကလိုမ ဟုတ်တော့ပါဘူးဟယ်” “ဟင် .ကိုမောင်ကနောက်တစ်ယောက် ထားတာလား” “မဟုတ်ပါဘူးညီမရယ်” “သူကဆိုက်ကိုဖြစ်နေတာလေ၊အ နားလူတစ်ယောက်ရှိရင်ပိုလုပ်ဖြစ်တယ်။

အပြင်လူလည်းဘယ်ခေါ် ရဲမလဲ” “ဟီး..ဟီးးကိုမောင်ကတော့” “ဒီည..ညီမလေး မမတို့နှင့်အတူတူအိပ်ကွာညီမလေးကိုလွမ်းလို့” “ဟင်းနှော်..မမ မသိတာကြလို့” “ညီမကအပျိုမဟုတ်တော့ဘူး၊ဒီနေ့တော့ညီမလေးလည်းကြည့်ရမှာ ပေါ့” “နင်ကြည့်ချင်ကြည့်ပေါ့၊ကိုမောင် လည်းအရမ်းဝမ်းသာနေတာ၊နင့်အတွက်စားစရာတွေကိုယ်တိုင်ချက်နေတာကြည့်ပေါ့” “ဟားးးဟားးး” ညဘက်လည်းရောက်တော့မမဘေးနားကျမအိပ်တယ်။အိပ်လို့မပျော် ပါဘူးရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်ပြော နေတာလေ။အဲဒီအချိန်ပဲကိုမောင်ကမမနို့ကိုကိုင်နေတာတွေ့တယ်။ “အာ.ကိုမောင်အစောကြီးရှိသေး တယ်နှော်” “ဟီးးဟီးးစံပါယ်ကလည်း” “ကဲမမရာကိုမောင်ငြိမ်သွားအောင်သာလုပ်ပေးလိုက်တော့ညီမ အိပ်တော့မယ်” “ဟဲ့..အော်” ကျမခေါင်းမြီးခြုံပြီးအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တယ်။ကိုမောင်ကနို့စို့ ပြီးမမအဖုတ်ကိုယက်ပေးတာမမ လည်းတအင်းးအင်းနှင့်ကိုအော် ညည်းနေတယ်။

ငတ်ပြတ်နေတဲ့အတိုင်းပဲ၊မမအလှည့်ကျတော့လီး တောင်မကဂွေးဥတွေပါတပြွတ် ပြွတ်စုပ်လို့၊နောက်တော့လည်း တယောက်တလှည့်အပေါ်တက်ပြီးလိုးကြတယ်။နောက်တော့မမရောကိုမောင်ရောပြီးသွားတာ၊ပြီးသွား ပြီးထပ်မကြာဘူးမမကကိုမောင်လီးပြန်စုပ်ပြီးထပ်လိုးကြတယ်။သူတို့ ပြီးသွားမှကျမလည်းစောင်ခေါင်း မြီးခြုံတာကနေရင်ဘတ်အထိပြန်ချလိုက်တော့ “ညီမလေးအိပ်မပျော်ဘူးလား” “အဲလောက်ကြီးလုပ်နေတော့ဘယ်အိပ်လို့ရမလဲ” “အေးပါ.ငါတောင်းပန်ပါတယ်” “တောင်းပန်မနေနှင့်အရင်လည်းဒီလိုပဲမမြင်ချင်လည်းအကုန်မြင်နေရတာ” “အေးပါဟယ်ဆောရီးပါပဲဟယ်” အဲဒီနေ့ညအိပပြီးနောက်တနေ့ပြန်လာခဲ့တယ်။

“မမ.အားရင်လည်းညီမတို့ဆီလာ အုံး”ဆိုပြီးလည်းခေါ်ခဲ့တယ် နောက်တစ်လမှာမမတို့လင်မယားအိမ်ကိုလာတယ်။အိမ်ကိုလာတော့ကိုထွန်းကပျူပျူငှာငှာပဲဧည့်ခံ တယ်။တော်တော်လေးကြာတော့ မယားညီအကိုနှစ်ယောက်ကရင်းနီးသွားတယ်။ညနေဘီယာတွေ သောက်ပြီးငယ်ပေါင်းကြီးဖော်လို ဖြစ်သွားကြတာလေ။ ညရောက်တော့ ကျမတို့အခန်းဘေးမှာပဲသူတို့ကိုအိပ်ခိုင်းတာ။ကျမ တို့နှင့်ဟိုဘက်ခန်းဒီဘက်ခန်းစကားပြောနေရင်း လီးစုပ်သံကြားလိုက်ရတယ်။ကိုထွန်းကအိပ်ရာထပြီး အပေါက်ကနေချောင်းကြည့်တယ်။ “မိန်းမ..ထ.ထဟိုဘက်ခန်းကလုပ် ငန်းစနေပြီလာကြည့်ဥိး” “မကြည့်တော့ဘူးမြင်ဘူးတယ်” “ဟေ” သူကကချောင်းကြည့်ပြီးဟိုက လိုးကြတဲ့အချိန်ကိုထွန်းလည်းမနေနိုင်လို့ကျမကိုလီးစုပ်ခိုင်းပြီးလိုး တော့တာပဲ။

နောက်နေ့သူတို့ပြန်တောကိုထွန်းက “မိန်းမ.နင့်အမတို့လင်မယားကမ လွယ်ဘူးနှော်၊လူရှိနေရင်တော့လုပ်တယ်” “ကိုမောင်ကဆိုက်ကိုဖြစ်နေတာ၊လူမရှိရင်မလုပ်ဖြစ်ဘူး၊လူရှိမှပိုလုပ် ချင်တာ” “အေးဖြစ်နိုင်တယ်ငါတောင်မနေ့ကတော်တော်ဖီလ်းရှိတာ” “ဘာလဲရှင်ရောအဲလိုဖြစ်နေပြီလားး” “မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ပိုဖီလ်းရှိတယ် မှတ်တာပါ” ဒီလိုနှင့်ကျမတို့လင်မယားဆီသူတို့ဆီကျမသွားလိုက်နှင့်တနှစ်နီးပါး ကြာတော့ကျမကိုယ်ဝန်ရလာပါ ရော၊ကျမယောက်ကျားသာမက မမတို့လင်မယားပါဝမ်းသာကြ တယ်။သူတို့ကကလေးမရကြဘူး၊ကိုမောင်ဆိုကျမကလေးသူတို့ မွေးစားမယ်နှင့်ခဏခဏတောင်းနေတာ။ သူတို့ကအခုဆိုစီးပွားရေး တော်တော်ပြေလည်လာပြီ၊မမကကလေးမမွေးတော့လှလာတယ်ပို ပြီးပြည့်လာတာပေါ့လေ။ အိမ်ကကိုထွန်းကလည်းမနိုင်စိန်၊မလိုးရရင်မနေနိုင်ဘူး၊ ကိုယ်ဝန်ရှိတာတောင်လိုးတုန်း၊မှုတ်ပေးလို့လည်းအာသာမပြေဘူးတဲ့။

အဲဒါနှင့်က လေးမွေးမယ့်လကနီးလာပြီ၊ဗိုက် ဖြင့်ခုနှစ်လရောက်နေပြီ၊ ကျမလည်းအလိုးမခံဘူး၊သူ့ကိုမှုတ်ပေးတယ်၊သူကမနေနိုင်တော့ဂွင်းထုတယ်။ ပြီးတဲ့အခါပြီးမပြီးတဲ့အခါမပြီးတော့ကျမလည်းသွုကိုသနားမိတယ်။ သူကတောင်းဆိုလည်းခလေးထိခိုက် မှာစိုးတော့မလုပ်ခိုင်းရဲပါဘူး။အဲလိုနှင့်ဗိုက်ကကိုးလလောက်ရောက် လာတယ်လေ၊ “မမကိုလှမ်းခေါ်ရတော့တယ်။ တချို့ကိစ္စကိုကိုယ်တိုင်မလုပ်နိုင် တော့ဘူး။မမလည်းလိုက်လာတယ်၊ ကိုမောင်ကကျန်ခဲ့တယ်လေ။ မမကိုအနားပဲခေါ်အိပ်ဖြစ်တယ်၊နောက်လည်းခလေးမွေးလာရင်သူ့ကိုပဲ အခန်းထဲသိပ်ရမှာဆိုတော့လေ၊

အဲလိုနှင့်တပတ်လောက်ကြာတော့မမအိပ်နေတုန်းကိုထွန်းကလီးတောင်နေလို့ခဏစုပ်ပေးဦးဆိုပြီးတောင်းဆိုတယ်။ ကျမမှာသနားလို့စုပ်ပေးရတယ်။အဲဒီအချိန်ပဲမမကနိုးလာပြီး “ဟေ့ထွန်းထွန်းနင့်မှာလည်း မနေနိုင်မထိုင်နိုင်အောင်ဖြစ်နေတာလား” “ဟာမမ” “ကျနော်တကယ်တင်းနေလို့ပါ” “နင်ကလွန်လွန်းတယ်” “ဟုတ်တယ်မမသူကနေ့တိုင်းလုပ်ရမှ၊အခုမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်နေတာ၊ ကျမလည်းသူ့ကိုသနားလို့လုပ်ပေးနေတာ” “ညီမလေးရယ်ဗိုက်ကြီးနှင့်မို့ လို့ပြောနေတာ” “မမလုပ်ပေးလိုက်ပါလား” “ဟေ့..ဟေ့.အမလေးငါ့ယောက်ျားသိရင်ပြသနာတက်ပါ့မယ်၊မလုပ် နှင့်” “ကဲကိုထွန်းမမယောက်ျားသိရင်ပြသနာတက်မှာ၊ တကယ်လို့သာရှင့်အနေနှင့် ကိုမောင်ကျမကိုလုပ်ရင်ရှင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ” “ဟီးဟီးလူလဲတဲ့သဘောလား” “ရှင့်ကိုသနားလို့ပြောနေတာ၊ ရှင်ကကိုမောင်ကျမနှင့်ဖြစ်ရင်ရှင်က ရောခွင့်လွှတ်နိုင်ပါ့မလား” “ကိုယ့်အချင်းချင်းပဲရပါတယ်” “ကိုမောင်ကရှင့်လိုမဟုတ်ဘူး၊သူကကျမငယ်ငယ်တုန်းကလည်းကျမကိုမထိပါးဘူး” “ငါသိပါတယ်၊နက်နှင့်ရတော့နင်ကအပျိုစစ်ပဲရှိသေးတာလေ” “အေးဟုတ်တယ်ငါကိုယ်တိုင်ကတိတောင်းခဲ့တာ၊အခုနင်ရောညီမလေးကိုမပစ်ပါဘူးဆိုရင်ငါပေးမယ်” “ပေးပါတယ်ဗျ” “ညီမလေးရောကြည်ဖြူသလား” “ရပါတယ်ကိုထွန်းသဘောပါ” “ကိုထွန်းသာမမကိုရှယ်ပြုစုလိုက်ပါ။

ကျမကြည့်မယ်၊ကျမလိုပဲလုပ်ပေါ့” “ဟီးးဟီးးငါလည်းပစ်မှားနေတာ ကြာပြီ” “ကဲမမရေသူကိုသာမှုတ်ခိုင်းလိုက် တော့” “အေးလာထွန်းထွန်းငါလည်းအမှုတ်ခံချင်နေတာ” “အာလုပ်ပေးရမှာပေါ့ဟီးဟီးး” ထွန်းထွန်းလည်းအသားဖြူပြီးမိန်းမထက်ကိတ်တဲ့မရီးကိုစိတ်နှင့်ပစ် မှားနေတာကြာပြီ၊အခုလိုတရားဝင်ရပြီဆိုတော့အမုန်းဆွဲဗုံးကြဲဖို့ကြံ စည်ရတော့တယ်။အဲဒါကြောင့် “မမ..မောင်လေးရှယ်ယက်ပေးမယ်ဆိုပြီးယက်ပေးတယ်၊ငတ်နေတာလဲကြာပြီဆိုတွောအဖုတ်အကွဲတ လျှောက်လျှာအပြားကြီးလုပ်ကာယက်လိုက်တယ် “ရှလွတ်..ပလပ်” “အားးကောင်းတယ်မောင်လေး” သင်းသင်းလည်းရေငတ်တုန်းတွင်းထဲကျဆိုသလိုဇိမ်ရှိရှိခံမယ်ဆုံးဖြတ်ပြီးထွန်းထွန်းမှုတ်ပေးတာခံလိုက် ။တယ်ထွန်းထွန်းကသင်းသင်းပေါင်ကိုကားပြီးလျှာကိုစုချွန်ပြီးအထဲကိုသွင်းပြီးပြန်အထုတ်မှာမှာ အစေ့ကိုကလော်ထုတ်လိုက်တယ်လေ၊

“ဟင်းးးဟင်းးးးးးး” သင်းသင်းတစ်ယောက်ငှက်ဖျားတက်သလိုတဟင်းဟင်းနှင့်တုန်တက်သွားတယ်၊ “အီးကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရာဟင်းးဟင်းး” “ပလပ်…ပလပ်..” “အင့်..ဟင့်..အင်းးးဟင်းးဟင်းးး” သင်းသင်းတစ်ယောက်ထွန်းထွန်း မှုတ်ချက်မှာပြီးချင်သလိုဖြစ်လာ တယ်။ :”အာ့ရှီးးးရှီး.အား” ထွန်းထွန်းလည်းသင်းသင်းအစေ့ကိုစုပ်ဆွဲလိုက်တယ်” ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အားးမောင်းလေးးပြီးပြီ..ပြီးပြီ.မမ.ပြီးပြီးအားး” ဘယ်လိုလည်းမမ သမီးယောက်ျားနှင့်ကိုမောင်ဘယ်သူကပိုကောင်းလဲ” “တစ်ယောက်တမျိုးစီပါပဲဟယ်” “ကဲ.မောင်လေးမမတလှည့်စုပ်ပေးမယ်” “ဟုတ်..မမ” သင်းသင်းလည်းကိုမောင့်လီးကိုစုပ်ပေးလိုက်တယ်” “အရမ်းကောင်းတာပဲမမရယ်၊” “မမမောင်လေးလိုးချင်ပြီ” “အေးးအေးးမမဘယ်လိုနေရမလဲ” “ပက်လက်လိုးမယ်မမ” “အင်းးးအင်း”ဆိုပြီးသင်းသင်းလှဲချလိုက်တယ်။

ထွန်းထွန်းလည်းမမကိအရင်မလိုး သေးပဲ၊အစေ့ကိုလီးနှင့်ပွတ်တိုက်ပစ်လိုက်တယ်၊၊ သင်းသင်းမှာအဖုတ်ထဲကကျင်ကနဲတွေ့ပြီးညည်းလိုက်မိတယ်။ ကိုမောင်နှင့်တုန်းကသွူအသားထိ လည်းရင်မခုန်တော့ပေမယ့်ထွန်း ထွန်းနှင့်တွေ့တော့ရင်ခုန်သလိုရင်ဖိုသလိုခံစားရပြီး စိတ်ကျေနပ်နေသလိုခံစားရပြီး၊ဖီလ်းတွေတက်လာ တယ်လေ။ “ပြွတ်.ပလွတ်” “အားးအင်းးဟင်းးဟင်းး” လီးကသင်းသင်းအဖုတ်ထဲကိုတိုး ဝင်သွားပြီးသင်းသင်းမှာ လီးအသစ်ရဲ့အတွေ့အကြုံကိုရလိုက်တယ်။အရမ်းကိုကောင်းလွန်းနေတယ်။ ထွန်းထွန်းကအလိုးသန်သူဖြစ်တော့သင်းသင်းမှာဆယ်မိနစ်လောက်နှင့် ပြီးသွားရပြန်တယ်။ထွန်းထွန်း လည်းနောက်ထပ်ဆယ်မိနစ် လောက်မှာသုတ်ထွေထွက်ပြီးသွား ပြီးတော့တယ်လေ။

ထွန်းထွန်းလည်းပြီးသွားတော့စံ ပါယ်က “ကိုထွန်း..မမကိုဘယ်လောက် တောင်မှလုပ်ချင်နေလဲမသိဘူး၊လိုးနေလိုက်တာကျမရှိနေတာတောင် မေ့နေတယ်” “အာ..မိန်းမကလဲကိုငတ်နေလို့ပါ ကြာ” “မမလည်းသိပ်ဟော့နေတာပဲ” “ဟယ်..ညီမလေးမမရှက်တယ်ဟ၊ မပြောနှင့်တော့” “ကဲအိပ်ကြမယ်” “ဒီလိုနှင့်ကျမသားလေးမွေးတယ်၊ မမကဆေးရုံလာစောင့်ပေးတယ်။ ကိုမောင်လည်းကလေးလာကြည့် တယ်။မီးထွက်ပြီးတပတ်လောက်မမနေသွားတယ်။ တပတ်အတွင်းသုံးခါလောက်မမနှင့်ကိုထွန်းတို့လိုးကြတယ်လေ ။နောက်လည်းမမကတ ပတ်တစ်ခါလောက်အိမ်ကိုလာတယ်။လေးဆယ့်ငါးရင်ပြည့်တော့ကျမ နှင့်ကိုထွန်းတို့လိုးဖြစ်တာကျမ လည်းအသစ်ဖြစ်နေတာပေါ့၊မလုပ်ရတာကြာတွောရင်တွေခုန်နေတာ။မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆွဲလိုက်တယ်။

အိပ်ခန်းကကျဉ်းလို့ကလေးပုခက်လည်းအထဲဆင်ချင်တာမို့အခန်းနှစ်ခန်း အလယ်ကခန်းဆီးဖျက်ပြီးပေါင်း လိုက်တယ်။အခန်းကျယ်သွားတယ်လေ။သားလေးရက်တစ်ာမွေးနေ့ လုပ်တယ်။အိမ်နားကလူတွေဖိတ်တယ်။မမတို့လင်မယားလည်းညကတည်းကကူလုပ်တယ်။နေ့ခင်းပိုင်း တော့အေးဆေးပါပဲ။ညနေဘက် ရောက်မှ “မိန်းမဘယ်လိုလဲ၊ဒီညလူလဲလုပ်မလား” “ရှင်ကလည်းကျမကိုရိုးသွားပြီလား” “ငါကိုမောင့်ကိုအားနာလို့ပါ” “အေးပါ..ရပါတယ်” ညရောက်တော့ကလေးကိုအလယ်ကပုခက်ပေါ်သိပ်ပြီးတဖက်တချက်ကျမတို့အိပ်ကျတာပေါ့။ကလေး ရှိတော့ညဘက်မီးထွန်းထားတယ်။ကိုထွန်းကကျကိုနမ်းပြီးလာဆွတယ်။ဒီမှာကရင်ခုန်နေတာလေ၊တော် ကြာကိုမောင်နှင့်လိုးရတော့မယ်ဆိုတဲ့အသိကခေါင်းထဲရောက်နေ တာလေ။ ကိုထွန်းကအဝတ်အစားတွေချွတ် ခိုင်းလို့ထိုင်လျက်ပဲချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ကျမအဝတ်အစားချွတ်တာကိုမမတို့လင်မယားကသိတယ်။

ကိုထွန်းလည်းကျမခါးအောက်ခေါင်းအုံးခုပြီးမှုတ်တော့တာပဲ။ “ပြွတ်..ပြွတ်” “အာ့..ကိုထွန်းးအားးကျမပိုပြီး ဖီလင်တွေဖြစ်လို့အသံထွက်ပြီး ညည်းလိုက်တော့၊ကိုမောင်အိပ်ရာကခေါင်းထောင်ပြီးကြည့်တယ်။ သူ့မိန်းမကိုအဝတ်အစားချွတ်ပေးပြီးသူလည်းကျမတို့လိုမှုတ်တော့တာပဲ” မမဆီကညည်းသံတွေထွက်လာ တယ်။စုပ်သံယက်သံညည်းသံတွေကကျမတို့အခန်းဆူံတာပေါ့၊မမ ညည်းသံကြားရင်ကျမကစိတ်ပိုကြွသလိုမမလည်းကျမလိုပဲစိတ်ပိုကြွတယ်လေ။ကိုထွန်းကမှုတ်ပေးတာ ရပ်ပြီးမတ်တပ်အမှုတ်ခံတယ် ကျမကဒူးထောက်ပြီးမှုတ်ပေးရ တယ်။ ကိုမောင်လည်းကိုထွန်းလိုပဲမတ် တပ်ရပ်အမှုတ်ခံတော့သူတို့က ပုခက်ကိုကျော်ပြီးတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောင်မြင်နေရတယ်။ “ကိုမောင်.လဲမလား” “ဟေ..မင်းအမမေးလိုက်မယ်၊ ညီမလေးကရောရမလား” “ရတယိကိုမောင်” “သင်းသင်းဘယ်လိုလဲညီမလေးကရတယ်တဲ့” “ရှင့်သဘောတော်ကြာမှကျမကို စိတ်မပျက်နှင့်” “မပျက်ပါဘူးသင်းသင်း” “ဒါဆိုလည်းရှင့်သဘော” “ထွန်းထွန်းရေလဲမယ်တဲ့ဟေ့” “အဲဒါဆိုလာခဲ့” “အေးအေးလာပြီ” ကိုမောင်အနားလာတော့ “မိန်းမသူ့ကိုမှုတ်ပေးလိုက်အုံးငါ သွားလိုက်မယ်ဆိုပြီးမမဆီကိုလစ်သွားတယ် ကျမလည်းကိုမောင့်လီးကိုကိုင်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်တယ်။

ကျမနည်းတူပဲမမကကိုထွန်းလီးကိုစုပ်ပေးနေတယ်။ ကိုမောင်က “ရပြီညီမလေးပက်လက်အိပ်လိုက် တော့” ကျမလည်းအိပ်ရာပေါ်ပက်လက်ကလေးနေပေးလိုက်တယ်။ကိုမောင်ကကျမခါးအောက်ခေါင်းအုံးခံတော့ လည်းကြွပေးလိုက်တယ်။ကိုမောင်ကျမပေါင်ကြားဒူးထောက်ဝင်လာ ပြီးကျမပေါင်ကိုအပေါ်ကိုတင်တွန်းလိုက်တယ်။ ကျမကလိုးတော့မယ်ထင်တာမလိုးပဲ ကျအဖုတ်ကိုဖြဲပြီးယက်တော့တာပါပဲ။ကျမအားနားသွားတယ်။ သူကလည်းငယ်ရွယ်တဲ့ကျမကိုဘယ်လောက်တောင်လုပ် ချင်နေလဲမသိဘူး၊ စုပ်ယက်ချက်ကအသံတွေတောင်တော်တော်ထွက် တယ်။မမနှင့်ကိုထွန်းကလိုးနေပြီ။ဒီမှာကမုတ်လို့ကောင်းတုန်း။ တော်တော်လေးကြာတော့ကျမ တောင်ပြီးသွားတယ်။ကိုမောင်က ကျမအရည်တွေမြိုချလို့အား တောင်နာတယ်။

အခုတော့ကိုမောင်ကျမကိုးနေပြီ၊သူကဖြေးဖြေးနှင့်မှန်မှန်လိုးတယ်။ ကျမလည်းတခြားသောယောက်ျားနှင့်လိုးရတာရင်အရမ်းခုန်တယ်။ထူး လည်းထူးခြားတယ်။ ကျမလည်းတအအင်းအသံထွက်ပြီးညည်းတယ်။ ကိုမောင်လီးဝင်တာလည်း တဇွိဇွိတဇွပ်ဇွပ်နှင့်ဗျစ်ဗျစ်မည်နေတာလေ၊ ကိုမောင်လည်းစိတ်ထိန်းပြီးလိုးနေတာလားမသိဘူးတော်တော်လေး ကြာတယ်။ဟိုဘက်မှာမမနှင့်ကို ထွန်းကပြီးသွားလို့မမကကိုထွန်း လီးကိုတောင်စုပ်နေပြီ။သူတို့ကအ ရင်လိုးတာကြောင့်လဲပါတယ်။အခုတော့ကိုမောင်တအားအားအော်ပြီးသုတ်တွေပန်းထွက်တယ်။ ကိုမောင်တော်တော်မောသွားပုံလည်းရတယ်။ကိုမောင်ပြီးတော့မတ်တပ်ရပ် လိုက်တာကြောင့်ကျမလည်းထပြီးမမလိုစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ကိုမောင့်လီးထဲကသုတ်လက်ကျန်တွေ တောင်ပါးစပ်ထဲဝင်လာလို့မြိုချ လိုက်ရတယ်။

ကျလီးစုပ်ပေးနေတုန်းကျမယောက်ကျားကိုထွန်းရောက်လာတယ်။ “ကိုကြီးအိုကေလား” “မိုက်တယ်ကွ” “မမကလည်းမိုက်တယ်လိုးရတာအီဆိမ့်နေတာပဲ “အေးဒီကလည်းစမောလေးဆို တော့အရမ်းမိုက်တယ်” “အိုကေနောက်မှထပ်လုပ်၊ညီလေးကညီလေးမိန်းမကိုလိုးအုံးမယ်၊ ကိုကြီးလည်းမမကိုသွားလုပ်” “အေးအေး.ရပါပြီကွာ” ဆိုပြီးကိုမောင်ထွက်သွားတော့ကျမကိုကိုထွန်းကကုန်းခိုင်းလို့ကျမကုန်းပေးလိုက်တယ်။ ဒီလိုပဲမမလည်းသူ့ယောက်ျားကိုကုန်းပေးနေတယ်။ နောက်တစ်ကြိမ်စီလိုးပြီးကျမတို့ အိပ်ကြတာပေါ့။ ကျမတို့ကနှစ်ပတ်တကြိမ်အိမ်မှာပဲချိန်းပြီးလိုးကြတယ်။ကျမတို့အားလုံးကကြည်ကြည်ဖြူဖြူပါပဲ။ နောက်တော့ကိုမောင်ကအလုပ် ပြောင်းတယ်။သူ့တို့အိမ်ကိုပိတ်ပြီးကျမတို့အိမ်မှာပဲနေတယ်။ ကျမတို့အိမ်စရိတ်ကလေးရအောင်မမနှင့်ဆိုင်လေးဖွင့်တယ်။

တရက်တရက်အမြတ်ကအိမ်စရိတ်ဖူလုံရုံမက ပိုတောင်နေသေးတယ်။ ကလေးကြီးလာရင်ဆိုတဲ့အတွေးနှင့်ကျမတို့ ရှာကြတာ။နောက်တော့ကျမဒုတိယကိုယ်ဝန်ရတယ်။ အဲ..ဘယ်သူနှင့် ရလည်းကျမမသိဘူး။ရတာကိုယ့်သားသမီးပဲလေ။ ဒီမှာတော့မမခမျာမလွယ်ဘူး၊ ဆိုင်ကကျမကူရောင်းလို့ရပေမယ့် ကူခံလို့မရဘူး။မမကိုတစ်ယောက်လိုးချိန်တစ်ယောက်ကိုလီးစုပ်ပေးရတယ် .အားလုံးအဆင်ပြေပေမယ့် ကြာတော့ပတ်ဝန်းကျင်ကရိပ်မိ တော့ကလေးတွေနောင်ရေးအတွက်ဆိုပြီး ကျမတို့အိမ်ရောင်းပြီးမမအိမ်မှာလိုက်နေရတော့တယ်။ မမကဈေးရောင်းကျမကကလေးထိန်းကျောင်းပို့ပေါ့။ ကျမတို့အား လုံးအဆင်ပြေပါတယ်။ပတ်ဝန်း ကျင်ကသာလူမှု့ရေးဖောက်ဖျက် တယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းပြချက်နှင့် သာဖယ်ရှောင်ကြတာပါ။ကလေး တွေကြီးလာရင်မကောင်းဘူးဆိုပြီးနောက်တော့လည်းအတူမနေဖြစ် တော့ပါဘူး။အကြီးသားလေးကမမတို့နှင့်အတူနေပြီးသားငယ်ကကျမတို့နှင့်နေပါတယ်။မမတို့ကလည်းသူ့ သားနှင့်မခြားကျွေးမွေးပြုစုလို့စိတ်ချမ်းသာရပါတယ် ..ပြီး.