Category: News

ခုတင်ပေါ်ဒူးလေးထောင်ထိုင်နေတဲ့သူမ ထမီလေးကိုအသာမတင်ပီးအမွှေးရေးရေးနဲ့ခြေသလုံးလေးတေကိုပွတ်သပ်ဆုပ် နယ်ပီးအနမ်းလေးပေးလိုက်တယ်။ အပြင်ပန်း အသားညိုတယ်ထင်ရပေမဲ့ထမီဘဲအမြဲဝတ်တဲ့ ချစ်သူလေးရဲ့အတွင်းသားလေးကဝင်းမွတ်နေတာဘဲ့ပေါင်သားလေးကိုအသာလေးလျာထိပ်နဲ့ပွတ်စွဲပေးပီး အတွင်းသားနုနုလေးကို စုတ်စွဲလိုက်တယ် သူဆီကအသက်ရူုသံလေးကြားနေရတာ နုညံ့သောအသားစိုင်နှစ်ခုအထိတွေ့ လက်တွေက အတွင်းခံပန်းရောင် ဖောင်းဖောင်းလေးဆီ အကွဲကျောင်းလေးအတိုင်းစုန်ဆန်စွဲလိုက်တယ် သူမပေါင်မှာအနီကွက်လေးတေအစီရီ သူလူးလွန့်လာနေပြီ အတွင်းခံလေးလဲစိုထိုင်းနေပြီ။ ချစ်သူ့ထမီလေးကိုအသာယာလေးဆွဲချွတ်လိုက်တယ် အိုး နေမထိထားတဲ့ပေါင်တံသွယ်လေးတွေက သေးွကြောစိမ်းလေးတွေတောင်မြင်နေရတယ့်။ အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းသွားတဲ့သူမလေးကိုတက်မက်စွာကြည့်နေမိတယ်။ ပန်းနုရောင်ပင်တီပေါ်ကဘဲအဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးငုံပီးအကွဲကြားလေးကိုလျာဖျားလေးနဲ့နာနာလေးထိုးလိုက်တယ် ။သူမအံသြစွာကြည့်ရင်း ကျနော့်ခေါင်းကိုကိုင်ဆံပင်တေကိုဖွတယ်။ သူမဖင်လုံးလေးကိုညှစ်ဖြစ်ဆုတ်နယ်နေရင်း ဖုဖုလေးတခုလုံးဝါးမြို့နေပစ်လိုက်တာ ဖင်လေးတွေကလဲအိစက်တင်းမာနေတာဘဲ

အသက်၅၀ကျော်တော့ ပန်းသေ ပန်းညိုးပြသနာနဲ့ရင်ဆိုင်ရတာ အထူးအဆန်းတော့မဟုတ်။ စိတ်ညစ်မိတာက အရင်ကအရမ်း တဏှာထန်တဲ့ ဦးသိန်းမောင် ခုတော့ မိန်းမ တောင့်တောင့်တင်းတင်းကြီးကို သားရည်ပဲကျခွင့်ရှိသည်။ သူအသက်၄၀မှာအသက်၁၉အရွယ် ကလေးမလေးကို ယူထားတုန်းကတော့ ဖြီးနေခဲ့တာ။ ဒီလိုတွေဖြစ်လာခဲ့ရင် ဘယ်လိုဖြေရှင်းရမယ်မသိ။ အတိတ်ကာလကို ပြန်တွေးမိတိုင်း လက်ရှိဘဝကိုမကျေနပ်။ ကလေးမလေးက ၁၉ဆိုပေမယ့် သူ့နေရာနဲ့သူကတော့ ထွားသည်။ အသဲအမဲ..၁၀နှစ်လုံး နေ့တိုင်းလိုလို အားတိုင်း

“မောင်တော်တော့နော်ကားထဲမှာကွာဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူးအသက်ရှု လည်းကြပ်တယ်..မောင်ရဲ့”လွှတ်ဖူးကွာနမ်းလို့မဝသေးဘူးဗျတော်တော့နော်မောင်အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ်…နောက်ရက်တွေရှိသေးတယ်ကွာ..။ ဟုတ် မမ..။ အဲ့နေ့က ဆိုင်ကို နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်လာတယ်..မမကားပေါ်က လေလေးတချွန်ချွန်နဲ့ပစ္စည်းထုပ်တွေ ဆွဲပြီးဆင်းလာတဲ့ ကျနော့်ကို သက်မောင်က မျက်မှောက်ကုတ်ပြီးကြည့်တော့ မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ခန်းထဲတန်းဝင်ခဲ့တယ်…အဲ့နေညက တစ်ညလုံး မမအကြောင်းတွေးပြီး အာရုဏ်တက်လောက်မှ အိပ်ပျော်သွားတယ်..။ သုတ ငါအိမ်ကို ခနပြန်မယ်…မေမေနေမကောင်းလို့..။ အေးပြန်လေ..သက်မောင်အန်တီနေမကောင်းဘူးဆို မင်းအေးဆေးမှ ပြန်လာခဲ့..ဟုတ်ပြီလား။ ဒီလိုနဲ့သက်မောင်လည်းမြို့ကိုပြန်သွားတော့ဆိုင်မှာတစ်ယောက်တည်းကြီးကြပ်နေရချိန်မမနဲ့တောင်အပြင်ထွက်ဖို့မအားတဲ့အခြေနေမျိုးရောက်သွားရတယ်။ ဖုန်းကတော့ပြောဖြစ်ပေမယ့် အပြင်အတူလျှောက်လည်ဖို့တောင်

ဖြစ်ပုံကဒီလိုဗျ။ ကျွန်တော်အမေရဲ့မောင် ကျနော့်ဦးလေးပေါ့။ နာမည်က ဦးခိုင်သိန်း။ သူ့မိန်းမက ငယ်ငယ်လေးဗျ။ ဦးလေးအသက်က ၄၅လောက်ရှိပြီ။ ဦးလေးမိန်းမနာမည်က မသက်သက်တဲ့။ အသက်က ၃၀ ဝန်းကျင်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်ဗျ။ ဇာက်လမ်းအစကတော့ ကျနော်ဦးလေးက ကုန်ရောင်းကုန်ဝယ် လုပ်တယ်။ သားသမီးသာ မရှိသေးတာ စီးပွားရေးသောင်းကျန်းတယ်။ ဦးလေးက ကျနော်ကလည်း ဦးလေးမိန်းမကို တခါတခါ ဦးလေးမိန်းမကို ခိုးခိုးပြီး

သူငယ်ချင်း ၃ယောက်.. ဖြူဖွေး.. နှင်းအိ.. ကျော်ကြီး.. တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် စာမေးပွဲဖြေပြီးလို့ ၃ယောက်သား ပျော်ပျော်ပါးပါး ချောင်းသာကို ခရီးထွက်ကြတာပေါ့ ချောင်းသာရောက်တော့ တည်းခိုခန်းတခုမှာ ဖြူဖွေးနဲ့ နှင်းအိက တခန်း.. ကျော်ကြီးက တယောက်ထဲ တခန်းပေါ့ ညက အိပ်ရေးပျက်လာကြတာတော့ တည်းခိုခန်းရောက်တာနဲ့ တရေးတမော အိပ်နှင့်လိုက်ကြတာပေါ့.. နေပူတာလည်း ပါတာပေါ့.. ညနေကျမှ

အိမ်ကို ဝင်ထွက်နေတဲ့ ဒရိုင်ဘာတွေထဲက တစ်ကောင်နဲ့ စိတ်ကစားမိရာမှ ရွှေစင့်မိဘများက စိုးရိမ်ပြီး အိမ်ထောင်ချပေးခြဲ့ခင်းဖြစ်သည်။ ကိုမောင်ကျော်က ရွှေစင့်ထက် အသက်ကြီးပြီး သဘောလည်းကောင်းသည်။ လက်ထပ်ပြီးခါစမှာပဲ ရွှေစင့်ကို ပုံမှန်ဖြုတ်သည်။ ရိုးအေးလွန်းတာအပြင် ရုံးအလုပ်တွေနဲ့အမြဲပိနေတာမို့ အခုနောက်ပိုင်း ရွှေစင် က စပေးရင်တောင် နေ့တိုင်းမလုပ်တော့။ လိုးဖြစ်ရင်လဲ လေး၊ ငါးမိနစ်လောက်လုပ်ပြီးရင် အရည်ထွက်သွားတာပဲ။ ရွှေစင် နာမှာလဲ

ဒို့အရေး ဒို့အရေး” ဆိုတဲ့အသံတွေ စက်ရုံအပြင်မှာ ဆူညံနေသည် စက်ရုံမှ ဝန်ထမ်းအများစုရဲ့ တောင်းဆိုမူများနဲ့ ဟစ်အော်နေကြခြင်းဖြစ်သည် ဒီအချိန်မှာ စက်ရုံတွင်းမှာကျန်ခဲ့တဲ့ ဝန်ထမ်းအနဲစုကတော့ အလုပ်တွေမလုပ်ဖြစ်တော့၍ စက်ရုံဆင်းချိန်ကိုသာ ထိုင်စောင့်နေကြရသည် ကျနော်တယောက်ကတော့ ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့အလုပ်များနေတယ်လေ အကြောင်းကတော့ စက်လိုင်းဘက်မှ အသက်၂၃နှစ်အရွယ် တစ်ခုလပ်မလေး အေးမမကို ဖွန်ကြောင်နေတာပင် မက်ဆေဂျာ မှာ အပြန်အလှန်စာပို့နေတာ ခရီးအတော်ရောက်နေပါပြီ စက်ရုံတစ်ခုထဲမှာ

တင်တင်ခိုင် သူမဖင်ကို ယီးနဲ့အထောက်ခံရမှန်းသိပေမဲ့ အသာလေးမှိန်းနေလိုက်သည်။ လူကြပ်ကြပ်ဘက်စကားပေါ်မှာမို့ ဘေးလူတွေကလဲသတိမထားမိ။ နောက်ကဘသားချောကလဲ လူကြပ်တာကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး တင်တင်ခိုင်ဖင်ကိုအတင်းသူ့ယီးနှင့်ဖိကပ်ထားသည်။ နောက်ထပ်မှတ်တိုင်တစ်ခုရောက်တော့ လူကပိုကြပ်လာသည်။ ခြေချစရာတောင်နေရာမရှိလောက်အောင်ဖြစ်လာတော့ ဘသားချောကပို၍ပင်အတင့်ရဲလာသည်။ လီးနှင့်ထောက်ရုံတင်မဟုတ်တော့။ လက်နှင့်ပါ တင်တင်ခိုင့်ဖင်ကို ထဘီပေါ်ကနေမသိမသာကိုင်သည်။ညှစ်သည်။ တင်တင်ခိုင်က မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတော့ အခြေအနေကောင်းမှန်းသိပြီး တင်တင်ခိုင့်ပေါင်ကြားကအဖုတ်ကိုပါ နောက်ကနေမသိမသာလှမ်းကိုင်သည်။ ထဘီပေါ်ကနေအကိုင်ခံရတာဆိုပေမဲ့ အဓိကနေရာကိုအကိုင်ခံလိုက်ရတော့ တင်တင်ခိုင်ချက်ကောင်းမိသွားသည်။ ပါးစပ်ကညည်းသံတွေမထွက်အောင်မနည်းထိန်းနေရသည်။ နောက်က ဘသားချောကလဲ

ပြောပါအုံးထွေးရယ်.. “အာ ကိုကိုကလဲ ထွေးခဏ ခဏပြောနေတာကို ဟင့် နားထောင်လိုမဝသေးဘူးလား အင့် ဖတ် ဖတ် ပြွတ်” “အင်းပါထွေးရယ် ဒီတစ်ခါ အစကစပြောပြပါအုံး ထွေးရဲ့ဇတ်လမ်းကလေးနားထောင်ရင်းထွေးကို ယိုးရတာအရသာရှိလွန်းလို့” “ဟင်း သူကဖြင့်ဒါဘဲ ဇတ်လမ်းအစကဒီလိုပါတဲ့ရှင်” “အဲဒီအချိန်က ထွေးတို့ဆီကိုအဲဒီလူကြီးပြောင်းမလာခင်ကထဲက အလုပ်ထဲက အမကြီးတွေပြောနေကြာတာကအဲဒီလူကြီးကဏှာဘူးကြီး တဲ့ ။ မိန်းမဆိုရင်ဘယ်မိန်းမမှမရှောင်ဘူးတဲ့ ဏှာတအားဘူးတာဘဲတဲ့ မန္တလေးကအလုပ်ထဲမှာတော့နာမည်ကြီးဘဲတဲ့

မနက်အစောကြီး မိုးရွာသွန်းမှုကြောင့် လမ်းပေါ်ရော အိမ်ထဲ့အထိပါ ရေဝင်နေပါသည် မမကြီး နှစ်လင်ကွာ အထန်မမ ခင်သိမ့်သိမ့် ကတော့ အိမ်ထဲ့မှာ အသက်၆၀နားနီး အမေအိုဖြင့် အိပ်ကောင်းနေတုန်းဖြစ်သည် အမေကြီးက မျက်လုံးခွဲထားသဖြင့် ဘာမှရေရေရာရာမမြင်ရပေ မမသိမ့်က အိမ်မှာ စက်ချုပ်ဆရာမတစ်ယောက်လဲဖြစ် တာမို့ သူအိမ်မှာ အလုပ်ကူလုပ်ပေးတဲ့ အိမ်အကူရွာသူလေး မိထွန်းကလဲ အလွန်ချစ်လှသည် အဲ့နေ့က မိုးတအား